خطبه ی پیامبر خدا ( ص) در آستانه ی ماه مبارک رمضان
متن کامل خطبه ی پیامبر خدا ( ص) در آستانه ی ماه مبارک رمضان
· ای مردم، ماه خدا، همراه برکت و رحمت و آمرزش گناهان به شما روی آورده است.
· ماهی است که از همه ماه ها ارزشمندتر و با فضیلت تر است.
· روزهایش ارزشمندترین روزهاست.
· و شبهایش با فضیلت ترین شب هاست.
· و ساعت هایش از همه ی ساعت ها ارزشمند تر و ارجمندتر است
· ماهی است که شما به میهمانی خدا دعوت شده اید.
· و خدا شما را در این ماه گرامی داشته است.
· نفس های شما در ماه رمضان تسبیح است.
· و خوابتان عبادت خداست.
· و عمل شما مورد قبول درگاه خداست.
· و دعایتان در این ماه عزیز مستجاب است.
· با نیت های درست و دلهای پاک، خواسته هایتان را از خدا بخواهید.
· و بخواهید که شما را در این ماه به گرفتن روزه توفیق دهد.
· و نیز به تلاوت قرآن موفق سازد.
· انسان شقی کسی است که در این ماه مورد بخشش و آمرزش خدا قرار نگیرد.
· با گرسنگی و تشنگی این ماه، به یاد گرسنگی و تشنگی قیامت بفتید.
· و به فقرا و محرومان صدقه بدهید.
· در ماه رمضان به بزرگانتان احترام کنید.
· و به کودکان و افراد کوچک تر، از هیچ محبتی دریغ نورزید.
· در این ماه بیشتر صله ی رحم نمایید.
· زبان خود را از گفتار ناپسند و زشت نگهدارید.
· و از آنچه خدا بر شما حلال نکرده است، چشمانتان را ببندید.
· و آن چه را که شنیدنش بر شما حلال نیست، گوش ننمایید.
· و به یتیمان مهر و محبت کنید تا بر یتیمان شما مهر ورزند.
· و از گناهانتان توبه کنید.
· به هنگام نماز، دو دست خود را به دعا به پیشگاه خدا بلند کنید.
· چه آن که آن لحظه ها بهترین لحظه هاست.
· خداوند در آن لحظات با مهر و لطف بر بندگان می نگرد.
· و اگر از او درخواست کنند، جواب می دهد.
· و وقتی او را بخوانند، لبیک می گوید.
· و دعای آنان را اجابت می کند.
· ای مردم! جانتان در گروه اعمال شماست، با طلب مغفرت از خدا، آزادش کنید.
· و شانه های شما از وزر و وبال گناه و زشتی های سنگینی می کند، با سجده های طولانی، آن وزر و وبال را سبک کنید.
· بدانید که خداوند به عزت خود قسم یاد کرده است که نمازگزاران و سجده کنندگان را عذاب نکند.
· ای مردم! هر کسی از شما روزه دار مؤمنی را افطار دهد، چنان است که گویا بنده ای را آزاد کرده، و خداوند از لغزش های گذشته اش می گذرد.
· یکی عرض کرد! ای رسول خدا، همه ی ما قدرت افطاردادن و سیرکردن شکم افراد را نداریم.
· پیامبر فرمود: با پاره ی خرما، و مقداری آب، آتش را از خود دور کنید.
· ای مردم! اگر کسی در این ماه اخلاق خودش را نیکو و اصلاح کند، جواز عبور از پل صراط برای او خواهد بود.
· و آن کسی که در این ماه بر زیردستان خود آسان گرفته و سخت گیری نکند، خداوند حساب را بر او آسان می گیرد.
· و کسی که در این ماه مردم از شرش در امان باشند، خداوند در قیامت غضب خود را از او باز می دارد.
· و کسی که یتیمی را نوازش نماید، در قیامت مورد نوازش خداوند خواهد بود.
· و کسی که صله ی رحم کند، خداوند رحمتش را در قیامت بر او فرو می فرستد.
· و کسی که قطع رحم کند، خداوند رحمتش را در قیامت از او دور دارد.
· و کسی که یک نماز مستحبی به قصد اطاعت و بندگی به جا آورد، خداوند برآت آزادی از آتش جهنم را برای او صادر می کند.
· و کسی که یک واجب را انجام دهد ثواب هفتاد واجب به او داده می شود.
· و کسی که در این ماه بر من زیاد درود فرستد، خداوند کفه ی میزان عمل نیک او را در قیامت سنگین می کند.
· و کسی که یک آیه در این ماه از قرآن تلاوت کند، پاداش یک ختم قرآن را خواهد داشت.
· ای مردم، درهای بهشت در این ماه باز است، از خدا درخواست کنید که ان را بر روی شما نبندد.
· و درهای جهم بر روی شما بسته است، از خداوند بخواهید که آن را بر روی شما نگشاید.
· و شیطان در این ماه درغل و زنجیر است، از خداوند بخواهید که آن را بر شما مسلط نکند
· امیرالمؤمنین گفت: از جا برخاستم و عرض کردم: ای رسول خدا، کدام عمل در این ماه ارزشمندتر است؟
· فرمود: ای ابالحسن، ارجمندترین عمل در رمضان آن است که انسان از آن چه خدا حرام کرده است، دوری جوید.
آن گاه گریه کرد. عرض کردم: چه چیزی باعث گریه ی شما شد؟
فرمود: علی جان، گریه ی من برای این است که در این ماه در حالی که به نماز ایستاده ای فرق سرت به دست شقی ترین انسان شکافته می شود، و محاسن شریف تو خضاب می گردد.
امیرالمؤمنین عرض کرد: ای رسول خدا، آیا دین من سالم است؟
رسول خدا فرمود: آری، در سلامت کامل دینی قرار داری.
سپس فرمود: یا علی، قاتل تو، قاتل من است، و کسی که بر تو غضب کند بر من غضب کرده است.
و کسی که به تو دشنام دهد به من دشنام داده است، تو برای من به منزله ی جان من هستی، روح تو از روح من است و طینت تو از طینت من است.
خدای تبارک و تعالی، من و تو را آفرید و انتخاب کرد.
مرا برای نبوت و پیامبری، و تو را برای امامت امت اسلامی اختیار کرد، و هر کسی امامت تو را انکار کند، در حقیقت منکر نبوت من شده است.
منبع: بحار/ ج96/ص157 و 358؛ عیون أخبار الرضا/ ج1/ص295